Wij zijn bevroren in de tijd
zoals een zweefvlieg in de lucht,
die er zo door twee verloren
vingers kan worden uitgeplukt.
Leven met de vinger op de pauzeknop,
merken dat de overige knoppen
in hun functie zijn gestopt.
Zo ook wij in ons wachten,
in ons draaien rond de pot.
Wat hierna komt is nog heter
dan de heetste brij.
We zijn gestopt elkaar te vragen
of we nu gelukkig zijn.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.