ik vind mannen meestal zalig, echt waar
en als ik donkere woorden schrijf
over gebroken grenzen en de angst in mijn lijf
dan is dat, behalve een aanklacht
tegen enkele rotte individuen
vooral een schreeuw van verlangen
naar culturele verandering
van angst naar vrijheid
van disbalans naar gelijkwaardigheid
van rigiditeit naar speelsheid
van conformisme naar individuele schoonheid
van controle naar respect voor elkaars eigenheid
ik verlang
de ideeën te breken die ons beperken
hoor, je innerlijke zelf smeken
om zich volledig te mogen tonen
ik nodig je uit je schaduw kant te belichten
want kwetsbaarheid is een kracht
waar opinie voor zal zwichten
die patriarchale illusie
is een vervallen infusie van
fossiele concepten waarvan we ons
kunnen onthechten
de keuze ligt in onze handen en op onze lippen,
‘t is slechts kwestie ons
van hardnekkige oordelen
te strippen