Met jou stekels en jou dodendans
Dook je op bij professor Van Ranst
Jij hyperseksuele nepgodin
Drong er opeens in
In onze wereld lief en klein
Bracht je ellende en deed pijn
Je was een gestoorde vrouw
En lustte ons allemaal rouw
Jou anorgasmie was een fobie
Jou killer instinct een fantasie
Voor jou stonden dokters als lakei
Speelden kinderen thuis met boetseerklei
Voelden wij ons klein in een grote rij
Als een Giel in monnikspij
De wereld werd opnieuw ons dorp
Een buurtwinkel op schouderworp
Om achten allen uit de deur
Even klappen tegen de ophoksleur
Onze helden niet langer op tv
Maar zorg en politie mijn idee
De professoren, labo en de rest
Doen nu zo wreed hun best
De middelen zijn duur en schaars
De patiënt nu groen dan paars
Lange dagen, lange uren
Krijgen het zwaar verduren
Vele handen, vele bedden
Moeten onze toekomst zetten
Helden in wit, groen en blauw
Helden man en vrouw
Helden zonder handleiding
Vechten voor een blijde tijding
Vechten voor u en ik
Vechten voor een knik
Om even op adem te komen
En waakzaam te blijven dromen
Onthoofden zij het gevaar
Maar de nymfomane blijft daar
Als een gestoorde psychopaat
Die maar niet rusten gaat