Diepblauw ochtendlicht valt de kamer binnen.
Het dakraam bezaaid met ijsbloemen. Voorzichtig vis ik mijn jongste van onder de dekens en tussen de knuffels uit. Ze vouwt zich naadloos naar mijn linkerzij.
Het dakraam klapt open. Ijskoude buitenlucht bijt in onze gezichten.
Op mijn arm en heup gloeit ze nog dekenwarm na.
Maan en sterren verdwijnen in het ochtendlicht.
Ze kijkt met open ogen en open mond.
'Zullen we aan de dag beginnen?', fluister ik in haar oor.
Ze wrijft haar hoofd in de holte van mijn nek en graaft haar handen in mijn haar.
'Neen, nog heel eventjes niet'