Vandaag keert onze koningin terug naar het hemelse licht dat schijnt zo fel zoals
een laaghangende zomerzon door een autoruit op een zwoele avond in augustus.
Er is geen twijfel mogelijk dat net zoals vandaag eenentwintig jaar geleden
ironie naar de top rees.
“Hoop doet leven” is een erg kippenvelmoment-bezorgend nummer maar lijkt me naar mijn mening ietswat ongepast om te zingen tijdens een homilie. Het mens is dood, jij baviaan. Alle hoop is vervlogen toen dit vrolijke kranige oude dametje haar laatste adem uitblies. Zie haar dansen in hare paarse blazer haar krukken aan de kant gooiend.
De doemdenkende bevolking verscheurd in verdriet lijkt het wel te begrijpen. Deze van oudsher dame verdient het om in alle eer en glorie ten grave gedragen te worden met toeters en bellen met als gevolg dat onze hoofdstad vandaag rijkelijk gevuld is met keizers en admiralen, koningen en prinsessen van aller landen.
Ook zakelijke kerels in mantelpakken mogen niet ontbreken op deze belangrijke dag in historie.
God hebbe haar ziel.