Een echo beweegt diep in mij
nog vóór ik het voel—
een trilling door mijn binnenste,
een fluistering zonder woorden.
Geen gedachte, maar verschuiving:
lucht die anders stroomt,
licht dat zacht verzinkt;
mijn huid ademt mee.
Het keert terug
als warmte op een net verlaten stoel—
delicaat, genoeg
om me te laten ademen.
Het trekt door me heen,
een half bewoond huis
waar deuren opengaan die ik vergeten dacht.
Zachtjes—heel zachtjes—
vindt het plek in mijn borst
en vouwt zich in mijn adem.
Dan weet ik:
onder mijn huid
blijft iets wakker—
en wij ademen samen.
Mephis (aka) Evelyn Mérida