Er woont een groot verdriet
diep in mijn ziel
het woont er al lang
verborgen
onder een vrolijke lach
aan de kant geveegd en vergeten
door lange lijstjes en grote plannen
verzacht
door plezierige momenten
onder de mat geschoven en gerelativeerd
door het zorgen voor anderen
zo besefte ik niet
hoe groot het eigenlijk was
en kreeg het geen recht
om te bestaan
maar nu komt het soms zachtjes piepen
soms zelfs met hevige snikken en dikke tranen
vroeger veroordeeld, nu vooral bevrijdend
het is welkom
en mag soms ook weer even
rusten onder de mat