broos geschouderd, loodzwaar verouderd
haar jongen zijn vergaan, ingezakte veteranen gebleven
haar veto wordt niet aanvaard door knagend leed
schrijnend zingt zij het hoogste lied
maar dat helpt niet, dat helpt niet, dat helpt niet…
verlies is thans heer en meester, gulzig, rechtlijnig
stijf van verlangen mijmert zij 'niet met mij…'
'maar altijd met mij' fluistert de oude, de wrede
de immer onbegrepen rechtvaardige rechter boven haar