Laat ons alvast beginnen
bij waar het stoppen zal
het is groter als onzelf
niemand is graag eenzaam
we spreken uit ervaring
we spreken onszelf tegen
vanuit een gebrek aan ervaring
drie tongen die kletteren
wanneer het kan wanneer het mag
drie tongen die al veel te vaak
veel te veel tegen zichzelf hebben gepraat
het onbeminde wordt het onbekende
& wij kennen alleen onszelf beter als elkaar
de dag van vandaag kan alles
& niemand is graag alleen
niemand is graag eenzaam
de kille stilte
onder lakens
waar de huisstofmijt
het meest van al leeft
bepaalt zelf ons beeld
de warme gloed van melancholie
versleten stilzwijgen en verbeten rancune
bepaalt ons zelfbeeld
wij dromen overdag wij denken teveel 's nachts
liggen wakker van onze dromen
die zo onbereikbaar (b)lijken te zijn
& altijd maar blijven onderweg zijn
naar verloren lopen
de lege stoel op het perron
de vloedgolf aan verlangen
ons weeral maar eens te laten vangen
een vertoning dat speelt op twee vlakken
niemand is graag alleen niemand is graag eenzaam
& wij doen alleen nog echt ons best nu
om elkaar terug zo snel mogelijk uit het oog te verliezen
wachtend op het volgende valse imperium
als het allemaal opnieuw kan beginnen
& dan , dan spreken wij nog eens
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.