Opnieuw treffen onze blikken elkaar
en voel ik de medeplichtigheid in onze stilte.
Je amandelbruine ogen stralen dezelfde oprechtheid uit en
je lippen drukken zich uit met dezelfde jeugdige zorgeloosheid.
Mocht dit onze eerste ontmoeting zijn:
Zullen onze gebroken zielen vrede hebben gevonden?
Zullen we beter kunnen omgaan met de geesten uit het verleden?
Zullen we ons kunnen overgeven aan hartstochtelijke nachten
onder vederlichte lakens met geur van zweet en jasmijn
terwijl er een Harry Potter-marathon speelt?
Maar ook al zijn onze wegen gescheiden, doch
blijft onze toewijding loyaal en etherisch
zijn onze harten voor altijd verweven
kloppen ze synchroon