Ingegraven in het slijk
van het eigen gelijk
liggen legers te wachten
op bevel van hogerhand
en nu de krijgswet van kracht is
en de zegen van jouw lippen verzegeld
ging mijn verzet ondergronds.
In de kelders van het doorzeefde huis
is het muisstil.
Mijn smokkelwaar
werd in beslag genomen
en raakt jouw grens niet over,
mijn visum voor jouw Maagdeneilanden
niet verlengd.
Maar alles ontdooit ooit,
ook nu zullen de geallieerden het halen.
Als in vredestijd de sneeuw verdwijnt
zul je zien hoe de straat de hele oorlog lang
vol witte vlaggen heeft gehangen.
Ook ons toegetakeld huis zal er nog staan.
Ik vraag alvast asiel aan.
siegert.