misschien ben ik op het nippertje ontsnapt
moet ik mijn kat
dankbaar zijn
hoewel, als ik terug spoel, draai aan het rad der tijd
komt zijn beet mij pijnlijk terug in het geheugen
als op een foto, wazig het beeld
strek ik mijn hand om hem nabij te zijn
(strelen doet deugd, leerde ik)
maar dat was niet naar zijn zin, paste niet in zijn plan
het voelde als een knal, een kogel, een mes
de oneliner!
gebeten om te weten, dat moet mijn kat gedacht hebben
omdat hij niet wist dat zijn beet in mijn linkerhand
zou resulteren in een zwelling, een immobilisering, een pijn
die ieder uur toeneemt en tranen plaatst in kanalen, een
ziekenhuisopname, doorgedreven aanval van de goddelijke
antibiotica op de duivelse microben die welig tierden
in mijn horrorhand
en nu is het tijd voor herstel, oefeningen voor de fijne
vingermotoriek...
een dag of tien?
hoe kan ik opnieuw mijn liefde voelen
in hand, in hart, in nabijheid van mijn kat?