Wanneer een stem
het licht floep! doet gaan,
springen woorden op.
Plof, plof, zacht!
Zonne-licht,
zo licht als snoepjes
die uit een zak ontsnappen… woehoe!
Een voorlezer
blaast ramen open,
hopt door bladzijdes,
alsof ze kieren zijn
die giechelen, giechelen, giechelen
wanneer je passeert… hihi!
Ik leerde luisteren
met mijn hele lijf:
zinnen die huppelen, huppelen, huppelen
lettergrepen die wiebelen, wiebelen, wiebelen
stiltes die stiekem
op tafel kruipen… sssst…
Verhalen wonen niet
in boeken alleen, nee, nee, nee!
Ze kloppen in ribben,
kriebelen in stemmen,
wachten om los te barsten,
plof! boem!
als een vrolijke verrassing!
En ergens zit een kind
dat voelt hoe woorden
stoelen en tafels worden
in zijn hoofd,
en denkt:
hier… ja, hier…
kan ik wonen! yay!
Mephis (aka) Evelyn Mérida