“Wat goed, Roza dat je even langs kwam. Niet dat ik je verwacht had. Dus jouw Hector heeft werk gevonden. Van jouw drie zonen was hij wel de knapste, niet? Enfin, ik bedoel verstandelijk, hé.”
“Kijk, Julia, het is niet omdat hij fysiek niet zo knap is als zijn oudere broer, dat hij het niet gemaakt heeft. Weet je dat hij directeur wordt?”
“Echt? Directeur? Onze Hannes is ook directeur. Wist je dat? Maar sorry, ik moet nu echt mijn maaltijd verder gaan afwerken.”
“Zo, was je aan het koken? Wat schaft de pot? Mag ik raden? Ik dacht al dat ik een bekende geur opsnoof.”
“Waar is het dat Hector directeur wordt, ergens in de buurt?”
“In Hertekamp, daar hebben ze toch een nieuwe gevangenis gebouwd?”
“Hertekamp? Nooit van gehoord. Mijn Hannes is directeur van een viersterrenhotel. Dat is wat anders dan een gevangenis natuurlijk.”
“Ik vermoed dat het jouw eeuwige spaghetti Bolognese is. Zeg, doe jij ook wortels in de saus? Ik wel, flinterdun geraspt, tot grote ergernis van Antonia, mijn nieuwe buurvrouw. Italianen kunnen het niet hebben dat wij hun keuken naar onze smaak aanpassen.“
“Roza, nu moet ik echt …”
“Nochtans serveren ze in die Trattoria in het dorp wel frieten bij hun steak Pizzaïola.”
“Als dat zo is, zal jouw vriendin Antonia er niet snel over de vloer komen”
“Oh, ze is mijn vriendin niet, hoor. Ik denk dat onze werelden daarvoor te ver uit elkaar liggen. Gingen jullie vroeger niet regelmatig naar Rimini op vakantie?”
“Rimini, ja, maar dat is lang geleden. Tegenwoordig kan je er over de koppen lopen. Zo druk, naar het schijnt nog erger dan in Benidorm waar jullie toch kind aan huis zijn?”
“Zeg, die Hannes van jou, werkt die dan in zo een, hoe heet het weer, een keten van hotels?”
“Zijn hotel maakt inderdaad deel uit van een hotelketen, waarom vraag je dat?”
“Wel, misschien kan hij dan ook directeur worden van een resorthotel in Spanje of Italië. Kunnen jullie bij hem op vakantie gaan.”
“Dat geldt evengoed voor jouw Hector. Hij zou directeur kunnen worden van Alcatraz. Dat is een pracht van een eiland, alleen weet ik niet of het er zo luxueus zal zijn als in een resort.”
“Dat ding werd gesloten toen wij nog kleuters waren. Ik ga eens opstappen. Doei, vergeet de worteltjes niet, geschraapt zijn ze het beste.”
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.