opkomen
voor jezelf dat verhaal schrijven weten wat goed voor je is het zeggen waarom voelt dit als een misdaad in zijn ogen zag ik in zijn stem hoorde ik die duw liet omvallen was het trots die knabbelde was het angst die aanmat
zijn hart leefde iets niet te vatten waarom opkomen voor jezelf dat verhaal ook zijn deel werd weersloeg op gedachten als pleegde hij die misdaad om viel hij en zijn relaas in verhaal stak zijn waarheid alsof dit niet uitgerold mocht
stokken in wielen angst trots iets niet te vatten klein liep hij rond dat juk droeg hij scherp van de snede zijn toon hij overtuigde nog steeds wist niet te stoppen als werd hij niet gehoord in weerklank lag spot duizenden stukken op grond
vermorzeld werd zijn verhaal zijn drijfveer werd ontdaan onthoofd als onbezield bleef het stil aan overkant waarom opkomen voor jezelf als pijn aan de overkant lag spot je verdreef ik knikte werd stil ik wist wat ik zag wat hij bedoelde