In een afgelegen dorpje woonde een oude man genaamd Jef. Hij verlangde naar rust in zijn drukke leven. Op een dag besloot hij zijn spullen te pakken en naar een afgelegen berg te gaan. Daar, hoog boven de wolken, vond Jef de ultieme rust. Hij ademde de frisse berglucht in en voelde de stilte om hem heen. Geen afleiding, geen lawaai, alleen maar vrede. Jef zat op een rots en sloot zijn ogen. Hij luisterde naar het zachte ruisen van de wind door de bomen en het zachte getjilp van de vogels.
Hij had eindelijk de rust gevonden waar hij zo naar verlangde. Hij wist dat hij altijd terug kon keren naar deze plek, waar de wereld even stil stond. Met vernieuwde energie keerde Jef terug naar zijn dorp, wetende dat hij nu een plek van rust had om naar terug te keren wanneer hij dat nodig had.