Mijn schoenen knerpten het laagje
op het kerkhof plat.
Eén ander paar was mij voorafgegaan
en ook een fietser had het pad gevolgd.
Vlug verdween de afdruk
van de grote zolen zijwaarts.
Voor me lag alleen het bandenspoor
en niets dan wit.
Ik verkoos de linkerkant maar aan te houden,
uit vrees een grens te overschrijden,
de grens van zuiver wit.