Robert de Roek

Gebruikersnaam Robert de Roek

Teksten

Afvoer

Als ik mijn liefdesleven overpeins, dan lopen gekke lijken in de gaten, skeletten die nog altijd stoïcijns met looizuur enge vlekken achterlaten. Mijn ademhaling stokt dan wel verdwaasd. Een last ligt op mijn borst, ik krijgt de lucht mijn neus niet in. De dood maakt haast en huist al claustrofobisch in een zucht. Verdomd, beschermen zij zich tegen mij? Een virus of bacterie lijk ik wel! Demonen leiden deze muiterij. Hoe ziek ik uit en raak ik uit de knel? Op zwavelvuur zal ik mijn snoezen zetten, mijzelf trakteren op oxaalzuurprut; neutraliserend en ontdoend van smetten, fungeert mijn poëzie als afvoerput.

Eucalyptus

De kachel brandde toen nog en gordijnen hielden warmte binnen. Leefhoek (vier bij dertien) bevatte ouders en vijf kleinen. Kokend water in een aarden kom, druppels eucalyptus - zeker tien - en een handdoek in de aanslag, want mijn neus zat vast: een snotkolom. Maar mijn hoofd te buigen, mijn snufferd in de warmtegrot! Hitte slaat me in 't gezicht. Ik stik. Af dat vod! Hart, bedaar. De start van levenssmart.

Hernieuwde energie

Nu ik in het laatste kwart van mijn leven zwerf, aard ik naar een vat vol potentiële energie. Ik vergeet frivool de wet van entropie en bezorg mijn fust een kerf. Sport is als een sok die het lek weerstaat. Het gesijpel voelt dedain voor mijn regie. Druppels vinden toch de fijne kieren naar bederf. Rust vertraagt mijn neergang; kracht vergaat zo evengoed.. De waarheid rest: ik sterf. Flink vervloekt de lokroep: hernieuw, bougie, laad op!

Wonderkind

Op de zolderkamer keek ik door het raam, zag de wolken en besefte: ik besta. Ben ik dit wonder? Dit lichaam is de stal van waaruit ik slierten gadesla. Een uniek bestaan. Maar zonder blaam? In mijn knuisten kneep ik. Een mooi ontwerp zou me redden van de santenkraam. Ik diepte potlood, liniaal en stuf op en legde er een tekendriehoek bij. Ik staarde lang naar dit gerei en wist daarna: ik ben nog veel te duf.

Perenpantoen

Ik werd omwolkt door angst voor groot gevaar. Daardoor verloor ik brokken van mijn leven. Al jong ontsprong de bron: was dit het maar? De rijpe vrucht werd van de vloek ontheven. Daardoor verloor ik brokken van mijn leven. Jawel, ik kweekte zeer veel plichtsbesef. De rijpe vrucht werd van de vloek ontheven. Mijn fruitschaal kreeg bijzonder fris reliëf. Jawel, ik kweekte zeer veel plichtsbesef. Collega's konden altijd op me bouwen. Mijn fruitschaal kreeg bijzonder fris reliëf. Een gentleman beschouwden me de vrouwen. Collega's konden altijd op me bouwen. Mijn peer vergeelde en begon te gisten. Een gentleman beschouwden me de vrouwen. Hoe vaak verkast bedorven fruit in kisten? Mijn peer vergeelde en begon te gisten. Ik werd omwolkt door angst voor groot gevaar. Hoe vaak verkast bedorven fruit in kisten? Al jong ontsprong de bron: was dit het maar?

Voor een overleden klasgenoot

Rivaal was ik toen in de eerste klas, maar later lag ik willoos aan je voeten. Jij was de primus inter pares pas toen ik tam afzag van het heilige moeten. Je werd perpetuus en een kompas - bewonderd, maar geen reus op lemen voeten. De jaren zestig werkten na als gas en kritisch ging je in 't wo maar wroeten. Is zelfbewustzijn niet van overmoed te onderscheiden? Dat vermoeden groeide, want zo ontstuimig was je levenslust. Bezoek aan reünies bezag je vroed als sentiment dat zinloos overvloeide. Uniek en nuchter nam je zielenrust.

Rondeel

Wat drijft me naar je toe? Te dol! Je boeit me ruimer dan een jaar, maar weken plan je steeds tjokvol. In vrijen zet je steeds de schaar. Dat maakt me tot een luilebol. Vormt strelen een bezwaar? Mijn lippen kussen meermaals, maar behoedzaam blijft toch nog jouw paar. Wat drijft me naar je toe? De kennismaking eist haar tol. Je stelt me op de proef en naar komedie spelen brengt op hol mijn arme hoofd dat al te zwaar 't verdict nu velt: de maat is vol. Wat drijft me naar je toe?

Tita-tovenaar (parodie)

Rosita is een tovenaar. 't Is echt, 't is heus, 't is raar maar waar. Een Tita-Tita-tovenaar. 't Is raar, 't is raar, 't is raar. Zij heeft het ook aan mij geleerd, maar soms gaat het wel eens verkeerd. Wij eten Tita-moes met Tita-toverpit. Ja, het is wel de moeite waard, zo'n Tita-Tita-kit. Zij houdt ook van mijn toverfluit, een Tita-toverfluit. En speel ik op die Tita-fluit, dan komt daar Tato uit. Ja, dan komt Tato-tovervocht, zodat ik spelen ga, met Tita-Tita-toverklit van Tita-tovenaar.

Minkowskimeetkunde

Wat gebeurt, ligt buiten onze lichtkegels. Bereiken doen we elkaar niet. In het leven slepen we ons voort. Wat gebeurt, raakt finaal anders geordend. De afstand is te groot.

Wisselwerking

Wij lijken wel twee botsende deeltjes. Hitte wanneer zich een proton vormt. Dit gedicht staat weer zijn energie af. Partikels slaan een nieuwe richting in. Maar als we nu eens snaren waren, dan hieven wij elkaar na botsing op. Onze oscillerende lussen leverden een nieuwe snaar, die anders trilde. Kijk, dit gedicht bevat nu energie, maar de snaren slaan een nieuwe richting in. Wat doen we met dit wereldoppervlak?

Jaarwisseling

De overgang was wel bizar: op wiebelbenen liep ik rond, mijn boeren roken al te bar en diarree verliet mijn kont. Drie dagen zou die kwelling duren. Eerst werd mijn tred wat minder sloom, mijn mond verstuurde minder zuren, mijn anus hield zich meer in toom. Meteen begon ik weer te rennen; mijn ademhaling liep perfect. Ontlasting kon ik niet steeds mennen. Het zorgde voor een gek effect. Een oude angst verzette bakens: geelbruin verkleurde mijn pyjama, verdween met dekbed, hoes en lakens. Maar broeien deed een ander drama, terwijl de wasmachine draaide. Verliefdheid was niet wederzijds. Op oudjaarsavond bleef bekaaide, bedaagde vriendschap harerzijds. Die afspraak zei ze later op. Een kil bericht en verder niets; mijn nieuwe jaar meteen in 't slop. Een antwoord liet ik na te geven. Excuses kwamen als failliets, markeerden 't eind van louter zweven.

Platonisch

Alle vrouwen die ik diep platonisch aanbad, bezaten eigenschappen die ik zelf niet had: doortastend, handig en kordaat of opgewekt, sociaal en moedig trokken de gidsen aan mijn schuit. Gewillig schoof mijn scheepje zelfverheffing achterna. Die loodsen voerden mij, het is ironisch, naar klippen. Rotsen doemden op. 't Gewelf doorboorde mijn tuigage. Niet probaat was hun advies. Zo hing ik aan hun rokken, maar hen eronder komen maakte mij tot sloof. De kapitein mislukte. Ik verga.

Niet te nemen horden

Hoe duikt een diep ervaren liefde op? Niet louter lust ontsteekt die fraaie vonken, wel warmte en verbondenheid. Ze porren op, als eigenschappen voorgoed bewonderd worden. Oei, daar loert eenzijdigheid! Nare trekken spieden in spelonken. Domheid, zelfbedrog en sappen hangen om genegenheid een strop. Liefde als Concorde.

Geen zekerheid

Allicht vertellen helderzienden dat seks gemengd met tederheid en warmte vast bij oude vrienden, van wie zij hem al heeft verleid, tot diepe liefde leiden moet. Toch klinkt bedoelde wet van Meden en Perzen heel wat minder zoet voor hem bij wie genegenheid slechts langzaam, dus te laat ontstond. Hij werd gedreven door erectie en gleed langs haar zoals een buffel. Haar was het als een koudefront. Naast nachtelijke innigheid wou zij bij dag herhaald geknuffel. Zij kon niet wachten op affectie. Met minder was ze niet tevreden.

De man als last

Je levenspartner klaarmaken, de oude speler had geen kans: mislukking bij het kennismaken, verzorging gaf een jonkie glans. De zwarte balling kreeg zijn deel ook niet - een kinderrol dit keer. Zijn tol was op zijn tanden bijten. Een vriendschapsband, niet meer. Voortaan geen plek voor flauwiteiten, al zeker niet voor sloom gestreel. De man die voor je voelt, vergeet het best genegenheid en seks. Hij denke liever als poëet die geilt op kleuren, vorm en snacks. Voorgoed van 't leven afgesneden zijn krachten die gezonde lieden in liefde prezen: zaligheden waarvan vermoedens komen dagen, maar angst zet aan tot grondig wieden. Die diepe wereld niet geleid betreden. Wie je rustig inwijdt, beleefd, doelmatig, koel verjagen.

Taalliefde

Hou van taal, ontzeg jezelf geluk in een land dat zelf, voorgoed verstoken van een standaardtaal, het slavenjuk weigert af te schudden en een kruk blijft, en laat Hollandhaat maar spoken. Heerlijk is het afkeer op te poken. School, gezin en overheid zijn tuk op gebrek aan kennis. Extra druk kunde op te krikken wordt ontdoken. Digitaal verliest van wiegendruk. Aansluiting bij Hollands taalgebruik zou de Vlaamse afkomst ondermijnen, maar gedachten en gewoonten kwijnen heus niet met een flinker doorgeefluik.

Gedeconstrueerde sestina

Bekwaamheid in hun vak verkreeg spelling Het Vlaams het zangerig te zijn. Woorden de Vlaamse intellectueel uitspraak waarderen hun accent op en hop! van leraar Nederlands Berode, prosodie op zinsniveau weergalmen zo akkoorden, aldus getuigden Claes, Becaus woordenschat benoorden onbekend, haast agitprop. en Tanghe. Heimwee naar de jaren tachtig woordvorming Randstedelingen doen alsof 't niet stoorde. bekruipt de kijker altijd nog. zinsbouw Maar in de blauwe enveloppen spelling Zo ondermijnt heel traag het Belgisch-Nederlands belandden briefjes die de uitspraak uitspraak de algemene taal. De Randstad ziet geen kwaad van licht gediftongeerde 'ee's' prosodie in veelvoud van accenten. Standaard staat en 'oo's' de doodsteek gaven. Al woordenschat erboven, is verheven, meent zij voorshands. te Hollands was de kijker niet ter wille. woordvorming Zij merkt niet: spoedig stinkt haar bed naar wants. De Vlaamse taalpaus nam een draai. zinsbouw Van foutloos Nederlands verlegde spelling De Vlaming leert zijn taal nog vaak uit boeken, de adviseur voortaan zijn nadruk prosodie hanteert onwetend plaatselijke ritmes. Hij stond een Vlaams register voor, woordenschat Patronen zijn beperkt en gaan vervelen. maar welke woorden tot die standaard woordvorming Hij gaat nog liever af op algoritmes behoorden, kon hij niet vertellen. zinsbouw dan baat bij Nederlands model te zoeken. De columnist zag heel wat mist. uitspraak Halfslachtig blijft de Vlaamse voortgang. woordenschat Wat is Vlaams anders dan een mengelmoes, Zelfs vooraanstaande sprekers vallen zinsbouw een regiolect, een tussentaal, een kroes op onbewaakte ogenblikken spelling van overblijfsels, zuiver dienend als smoes ontroerend door de mand. Icoon uitspraak om luie, emotionele sprekers de indruk Martine Tanghe gleed vertederd prosodie te wekken mee te tellen in de roes? met 'schatteke' haar pensioen in. woordvorming Beslagen Vlaamse bollebozen spelling Waarschijnlijk is 'een tussentaal' wat streng bewaren fijntjes hun spagaat: zinsbouw als 't om 't gepraat van studax-luitenants cliché-injecties uit het noorden, woordenschat in openbare functies gaat. O Vlaming, meng terugval op hun taalvariant. uitspraak toch wens en feit niet! Vlaams en Nederlands Is dit het Vlaamse eindstation? prosodie zijn geen varianten. Scheiden voelt zo eng! Volstaat die surreële houding? woordvorming Voor postmodernen zeker wel: uitspraak Martine Tanghe speelde met haar kale stijl veredeld regiolect ontroert, prosodie in 't land der blinden vorstin Eenoog. verstikt of drijft tot razernij. spelling Haar zeurderige toon beloofde heil. Soms staren onverdraagzaamheid woordvorming Miljoenen kijkers gingen voor de bijl. en achterdocht ons om de hoek zinsbouw Haar imitators werken zich omhoog. vanuit de Vlaamse navel aan. woordenschat O zuiders kruim, hoelang beweren: vernieuwing ons Vlaams kan naast AN vigeren? stijl Hoelang de waan: wij excelleren? ontroering

Hedendaags hedonisme

Ik wist dat Bill Viola me zou helpen. De trein naar Luik at uren uit de morgen. Bill zou ons met vertraging overstelpen. De kou zou onze liefde langzaam worgen. Een lieve minnaar was haar compliment en impulsief verzon ze prima plannen: Parijs met vrienden - Rothko. Dirigent beval: frequent genot wordt niet gebannen. Voila's vragen vraten energie. De schrale wind verwekte irritatie. Mij overviel een lome lethargie en dof oreren dreef haar uit mijn gratie. Voor thuiskomst wou ze nog op pizza aan. Haar Pellegrino heeft ze laten staan.

Verholen ode

Als lieve vrouw wil ik je toch niet etsen. Gevoelens liet je gelden. Overleefden, want knecht en pachters van je voorzaat beefden. Een vorming, bleven ouwelui maar zwetsen, doet nog te huwen vrouwen flutloos fletsen. O, dom en lelijk was je! Liefde leefde in strijd met status. Jij doorzeefde. 'Hysterisch!' muntten broers je om te kwetsen. Tot op de bodem drink je wereldkennis. Beschaafd en elegant zijn woord, gebaar en uiterlijk. Verzwakt misbruikt je moeder je steun en altijd trappen broers nog stennis. Vertering martelt je met huid en haar. Je moed is tijdens overgang je broeder.

Acht en twee halven

Louisa is al bij me weggegaan, mijn schrijfblokkade heb ik overwonnen en Carla zoek ik soms ook zelf weer op. Toch vechten vrouwen in mijn fantasie. Ik raak hen niet meer kwijt en bij de bron verschijnt geen Claudia. Waar blijven bad en linnen? Waar vind ik een opening, waar vind ik het wit? Bestraalde droom van Ensor, rare redding van geluk. In zilverglans parkeer ik mijn skeletten, in fosfor speel ik met mijn spoken. Zelfspot onttrek ik dartel aan verwijt. Ik zet demonen in de kantlijn weg en geef mijn alter-ego's maskers. Marges kennen ontgrenzing, wijde rafels van het licht. Het paarlemoer met open plekken gaat pas gloeien bij lectuur. De lezer voelt de warmte. Deze verzen schrijf ik blank.

Messiaans verlangen

In de wereld waart een messiaans verlangen. Zelfs in delen van het westen kwelen kiezers graag voor sterke leiders lange jubelzangen. Autocraten krassen tegen deze kniezers kraaientaal: zij klieren, dreigen, overdrijven, tarten, imponeren en beliegen miezers. Arme stumpers kunnen heus niet achterblijven. Sloebers voelen woede, razernij en angst, schaamte en frustratie, moeilijk te verdrijven. Eenheid in vernedering bepaalt de vangst van voormalige verliezers, nu verlossers,. Aan de durvers is de bol, dat duurt het langst, zo geloven mondiaal probleemoplossers. Maximaal effect met radicaal behang evenaart de linke stijl van motorcrossers. Haat die heersers drijft, verdoezelt hun belang. Altijd weer ontspoort verholen geldingsdrang.