Over tijd en eindigheid.
Sonnet.
Een hoofdstuk dat voorgoed wordt afgesloten,
een afscheid in een onomkeerbaar uur.
Daar staan we dan, verweesd en overstuur,
hardvochtig door het lot teruggefloten.
De gesel van de steeds beperkte duur,
de vluchtigheid van wat ons wordt ontsloten.
Al zwoegen we verwoed en onverdroten,
het is en blijft een eindig avontuur.
Geen sterveling kon ooit de tijd vertragen,
geen geld, geen macht, geen bollebozenclan;
we krijgen slechts een voorraad korte dagen
en zoeken zelf naar 't beste stappenplan,
gekapseld in een overvloed aan vragen
waarop geen mens het antwoord geven kan...