misschien is weemoed niet meer
dan een herinnering
aan geluk, toen je het nog niet zag
en alles scherp afgebakend, te helder
onder een strakblauwe hemel lag
en misschien is geluk wat de tijd,
- de verzachtende, niet de helende-,
er gaandeweg van heeft gemaakt:
een palet in pastel, licht dat zich diffuus
over hetzelfde landschap legt
en soms is geluk niet meer
dan het momentane besef
dat je, ver weg en veel later,
aan iets met weemoed terug zal denken