Say goodbye to everyone
Goodbye to everyone
Laat je wandelstok achter
naast de deur van je nieuwe verblijf.
Leg je hoed op de kapstok
en je moegestreden lijf te rusten.
Hier is niemand die je kent,
het verleden ligt begraven
onder kilo’s woestijnzand,
leeft nog enkele dagen
in homeopathische dosis verder
in verschrompelde hersencellen.
En daarna is er niets meer. Bijna niets.
Je werd ouder dan de gemiddelde farao.
Een leven opgestapeld als bij
een onhandig partijtje Tetris.
Leven alsof er nooit een dageraad komt,
dat kon je als geen ander.
En gelijk had je.
Beeld je een podium in
waaruit twee benen groeien,
de ene wat gekromd
want iets langer dan de andere.
Een pose die even goed
dictators als gegoten stond.
Je hoefde nooit een masker op.
Dat had je niet nodig.
Je was altijd demonstratief jezelf,
charmant in je onhebbelijkheid,
vervelend in je oprechtheid.
Je had een microfoon en voerde legers aan,
annexeerde nieuwe harten,
die je schopte of streelde.
Je mag nu stoppen met schreeuwen,
zelfs de maan is reeds vergruisd.
Wanneer alles weer stof en stront
leven enkel je woorden nog voort,
geschramd en geschroeid in onze huid.
Say goodbye to everyone
Goodbye to everyone