Het leek mij eerder zacht en toch heb ik ervan genomen, water in de kleur van avondpaars.
De zee zij sprak tot mij 'Neem zo veel je wilt en vul ermee je dromen.'
Ik droop toen naar de post. De dame vroeg aan mij 'Voor wie mag dat wel zijn?.
Ik antwoordde vol overmoed 'Voor Prince en voor zijn regen.'
Ze lachte vol van gloed 'Hij woont echt veel te ver. Dat zal allicht niet gaan.'
Zij voegde daaraan toe 'Mijn schat, echt waar. In een ver verleden hield ik reeds zo veel van jou, om al je fantasie en je vergetelheid. Je kon mijn snaren danig raken met je klanken, die van je gitaar.'
uit de reeks 'Waanhoop'