zijn naam was Andreas, en hij-zal-je-wat
dat betekent: wegblijven
hij lustte mijn dagenlange onverschilligheid rauw,
en - de kneepjes van het vak kennende - veroorzaakte alle minieme inspanningen die we samen opraapten,
van de grond af voorzag hij gestalte:
een liplezende kwatong
ergernis en als je je handen in een kommetje wiegt,
want je moet het al slapend doen,
legt hij lustig zijn warme voorhoofd op dat draagvlak
laat alles achter dus ook de afdruk
het is in je handen dat zijn hoofd zo braaf wiegt
je handen vergetend
en gezapig is het zicht van veel verder,
het lijkt wel een wederopstanding