een paraplu zit paraplu in 't afval, in de bak
een loopse hond liet alle tegenliggerhonden blaffen
paarse krokussen zoenen de lucht van 't standbeeld van het meisje dat soms sneeuw draagt
en ik ontwar mijn hoofd
de arme kriskrasdraad loopt in knopen door elkaar
maar ook dan kun je hem tot bol oprollen
de trein is tijdig maar voelt toch te laat
het spoor leidt alleen verder vooruit in de tijd zelfs als je na heen ook terug rijdt
en ik ontwar mijn hoofd
de achtergrondzangeressen zongen hun hoge nood samen met piano, drums, gitaar en bas
de blinde pianist betoverde de zaal tot een glimlachende mond
die aandacht geeft en vraagt
en ik ontwar mijn hoofd
zodat belangrijke gewoonten soms wijken voor verrassing en plezier in de regen
zodat ik mezelf niet meer als vork zie met hooi
zo ik een vliegend paard vorm met hoorn om te huppelen tussen strand en dal
ik ontwar mijn hoofd