Aan de bruine kroeg zitten tafels vol met rooskleurige genegenheid naar de regels van
de Indische nazomer
en zo
drijven gevoelens boven en praten vrienden bij. Relaties worden uitgediept.
Allen nippen van hun favoriete glas. De zonnestralen zijn blij van de partij.
Zelfs de hond is akkoord met het niets doen.
En ik, ik wacht op haar.
In de kalmte binnen een
bruisende Babylonische stad waar de toerist paradeert van monument tot monument de Brusselaar naar de metro rent armoede vraagt om een cent en duiven genieten van het
eetfestijn.
Hier niet. Hier heerst geduld en verpozing.
Het potentieel van de mens is eindeloos.