Penpuntpoëzie (knarsend als een houtworm)

2 jul. 2017 · 2 keer gelezen · 0 keer geliket

in de wachtkamer

ergens vanuit de leegte

vroegen enkele verbasterde lettergrepen

of zij iets konden betekenen

voor mij

 

alsof zij niet ooit iets

zomaar zeiden

alsof zij haar woorden niet

medicamenteus doseerde

 

vaak viel ze op stoere mannen

soms struikelde ze over mij

ik spreidde maar al te graag

mijn dure overjas

over iedere onderarmse vijver

 

onze liefde was dergelijk

als een scheermes zonder tanden

of hoe ze liever

mijn al te zachte lippen complimenteerde

waarvan ze nog snel

de woordenbrei veegde

 

ze werd het voorwerp van mijn schrijverstafel

in een spaarzaam moment

strekte ze wel af en toe

haar kluisterende benen

over mijn sluimerend gedicht

 

vervolgens spreidde ze haar vingers

waarvan de inspiratie zelf bedruipend was

 

alvorens ze me de rug toekeerde

onze liefde als een naaldhak door mijn tere hartje priemde

was het al iets dergelijks

als een broos parket

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

2 jul. 2017 · 2 keer gelezen · 0 keer geliket