Mijn lintzaagje is kapot.
Het is een tafelmodel, 400 watt, van Taiwanese makelij. Er zit een slag in het bovenwiel. Het is danig erg dat het motortje het zaagblad niet meer rond krijgt. Het ding moet gevallen zijn. Ik weet wel wie dit op zijn kerfstok heeft. Hij die altijd zaagt of ik zijn krukken niet kan aanpassen.
Machines zijn niet voor manke pinguins. Hij moet er met zijn fikken afblijven. Ik krijg hem wel de kreupele of misschien is het Tanguy. Die zieke hond die zonder gêne mensenbrokken freet . Hij die de ganse nacht naar krolse katten blaft.
Tanguy smekt als een Vietnamees hangbuikzwijn en ik heb drie dierentuinen aangeschreven. Twee hebben niet geantwoord en de derde liet me weten dat hun koterijen veel te proper zijn voor hem. Dus loopt hij hier nog rond, met zijn walruskop en schril gezang over Piet Hein.
Ook die met zijn scheve steunstokken kan maar beter oprotten en soms kan een liedje van The Beatles mij kalmeren. Er zit een ganse playlist in mijn hoofd. Geen noot zit scheef, geen woord ontbreekt. Vandaag echter geen vakantie in Cambodja en Parijs werd niet wakker om vijf uur.
Het was veel vroeger. De embryo's van dromen in potjes zijn uitgegroeid tot ware gedrochten, met tentakels schier onmogelijk lang. Het lijkt alsof een viswijf met uitgerokken inktvisdrendels staat te gooien op een ontaarde vrijdagmarkt en ik moet er telkens heen, naar die beroerde foor, altijd eerst door de poort van een walviskerkhof om dan gans aan de ander kant van die viezeluchtbazaar 300 gram garnalen te kopen voor mijn moeder.
De grijsroze beestjes zitten altijd in een bruin zakje en Francesco Van Bezien is een notaris uit Blankenberge. Hij heeft Oeigoerse roots. Volgens Prudence, die in Blankenberge een zeilbootje liggen heeft, is hij ooit geadopteerd door uitbaters van een frietkot op de Zeedijk.
Mr Van Bezien heeft mij een brief gestuurd. Allicht in verband met de nalatenschap van Katja. Ik durf de envelop niet te openen. Trouwens, ik wil eerst mijn lintzaagje repareren. Ik moet en ga straks een nieuw bovenwiel kopen.
Als Prudence het toelaat en gelukkig is er aan De Blauwe Toren een winkeltje van een genie. Hij heeft een hemels arsenaal aan onderdelen, voor de reparatie van eender welke mekaniek. Geheid zou de wereld morgen stilstaan zonder hem, zonder al zijn wisselstukken.
En toch had Simbad de Zeeman geen kompas nodig, zemelt de kreupele. Hij is als een deus ex machina verschenen in mijn kamer. Hij vraagt hoe het staat met mijn houten vogel. Ik ging vandaag veren zagen uit berkenbast, zeg ik.
Het is Prudence, mummelt de kreupele, ze kan soms ferm door drift gebeten zijn. Ze durft het niet te zeggen, hoe het precies gebeurd is. Iets met een verdwaalde naaktslak, die een walrus bleek te zijn.
uit de reeks 'Residu'