POËZIE...
...zou best wel eens kunnen
- heel gewoon -
schoonheid zoeken zijn
maar dan
in het omgekeerde,
het half verweerde,
het lang afgeleerde,
het al te vaak bezeerde,
het nooit ofte nimmer beweerde.
Een zin die
tussen de regels door
valt,
in een zwart gat vol betekenis.
Rekbaar
als een elastiek van porselein.
Breekbaar
als een glas van marsepein.
Het bovenwerelds aardse
van het buitengewoon gewone.
Het winterlicht dat
door kale bomen
het keukenraam binnenvalt
en daarachter al
een eerste potbloemknopje
verwart.
Veel te vroeg.
Zie. Dát. Dáár.
Is poëzie.
siegert.