Brede mazen op mijn huid
Alles wat bestaat sijpelt er doorheen
Ik ben poreus.
Drukke ziel
Zonder rem op die mazen, oververmoeid
Volgegoten met wat ik niet ben
Waar is de filter?
Die spoken wegfiltert
ze op een stoel zet
in een stoelendans
Angst, boosheid, teleurstelling, paniek, oordeel, valse blijheid
In een grote kring
De stoelen vallen om. De spoken brullen.
“Aandacht! Aandacht! Ik ben belangrijk!”
Staccato geluiden
Weerkaatsende lichtflitsen
Meer, heviger, luider
Iets knapt
Waren die stoelen niet sterk genoeg?
Ongelovig weer naar af!
Abrupt gesloten mazen.
Tot een gedachte: Sta op!
Nog een gedachte: Adem!
De volgende gedachte: Voel de aarde!
De volgende: Voel de pijn!
Nog één gedachte… bedank haar en laat vrij!
Rust nu maar eerst uit !