Wat we van elkaar dachten te weten,
hadden we op de kade al gezegd.
De klanken gingen grotendeels verloren
in het schreeuwen van de meeuwen.
Waarna je op dat schip stapte
en ik niet wist hoelang het wuiven was
tot je een stip zou zijn
die ook dan verdween.
Op het ebbende water
vloeien nu de ongezegde zinnen.
In een postscriptum
komen ze je na.