Dennis keek naar de zee, en hij zuchtte. Tijdens het schooljaar woonde Dennis in een huis met zijn ouders. Hij ging dan naar school zoals de andere kinderen in zijn dorp. Maar tijdens de schoolvakanties moest Dennis altijd naar zijn oma … zijn Piraten-oma op haar schip.
“Verveel je je, jongen?” vroeg Peter.
“Tja...” zei Dennis.
“Wablieft?” vroeg Peter
Peter was een knappe matroos. Een paar jaar geleden was hij tijdens een gevecht gewond geraakt aan zijn hoofd. Sindsdien hoorde hij niet zo goed meer. Je moest altijd een beetje roepen als je tegen hem praatte.
“IK MIS MIJN VRIENDEN!” zei Dennis.
“Dat begrijp ik.” zei Peter.
“IK WOU DAT IK KON VOETBALLEN!” zei Dennis.
“Kom met mij mee het kanon kuisen,” zei Peter, “dan leer ik je straks verder banjo spelen.”
Dat was leuker dan niks doen. “OKEE DAN!” riep Dennis.
In de stuurhut was oma met de stuurman aan het praten. De stuurman was een magere man met een snor. Zijn snor hing een beetje naar beneden, net als zijn broek die altijd afzakte.
Oma's smartphone rinkelde. Tegenwoordig hadden alle piraten een gsm. Ze nam de telefoon op en zei: “Hallo, met oma.”
“Dag mevrouw oma,” klonk er aan de andere kant van de lijn, “het is hier met Ronny. Ik heb een groot probleem. Misschien kan jij me helpen.”
“Wat scheelt er, Ronny?” vroeg oma.
“Mijn schip is vastgelopen op een zandbank bij de Krabberotsen, en nu krijg ik het niet meer vooruit of achteruit.” zuchtte Ronny.
Ronny was ook een piraat. Oma kende hem al van vroeger op de Piratenschool. Nu had hij een eigen schip, en ging hij vaak op schattenjacht.
“Ai Ronny, zit je schip helemaal vast? Dat klinkt niet goed...” zei oma. “Heb je al geprobeerd om met roeispanen uit de zandbank te roeien?”
“Ja, maar dat is niet gelukt.” zei Ronny.
“En heb je al geprobeerd om het schip los te duwen?” vroeg oma.
“Ja dat ook al,” zuchtte Ronny, “maar dat lukt ook niet.”
Oma dacht eventjes na. “Blijf waar je bent,” zei ze, “ik kom eraan.”
“Oke,” zei Ronny, “bedankt.”
Oma had al een plannetje in haar hoofd. Ze vroeg aan de stuurman om snel naar de Krabbenrotsen te zeilen. Dan ging ze Peter zoeken. Ze vond hem samen met een vuile Dennis bij het grote propere kanon.
“Ronny zijn schip zit vast in een zandbank.” zei oma.
“Wablieft?” zei Peter.
“RONNY ZIJN SCHIP ZIT VAST IN EEN ZANDBANK! WE GAAN HEM HELPEN! PETER, VERZAMEL ALLE MATROZEN OP HET DEK!”
“Wat ga je doen, oma?” vroeg Dennis. Hij vond het niet leuk dat Ronny problemen had, maar vond het ook wel spannend.
“Ik heb een plan...” zei oma.
Toen de matrozen op het dek verzameld waren, ging oma op een stoel staan en riep ze: “MATROZEN, DOE ALLEMAAL JULLIE KLEREN UIT!”
De matrozen keken verbaasd. Ze deden hun hemden uit en hun broeken. Ook de lapjes die sommigen op hun hoofd droegen, deden ze uit. Oma had een tafeltje klaargezet met daarop haar naaimachine, en ze begon alle kleren aan elkaar te stikken. Dennis keek naar de blote billen van de matrozen, en hij moest lachen. Matrozen zien er toch minder stoer uit zonder kleren aan.
Intussen waren ze dicht bij het schip van Ronny. Dat schip bewoog niet, zelfs niet op-en-neer met de golven.
“Stop hier maar, stuurman!” zei oma. “Het wordt te ondiep. Laat een reddingsbootje in het water, dan roei ik met Peter naar Ronny."
“Mag ik ook mee?” vroeg Dennis.
“Ja natuurlijk schat.” zei oma.
Ze roeiden naar het andere schip met de bundel kledingstukken in hun bootje. Ronny stond hen al op te wachten.
“Bedankt om te komen, oma.” zei Ronny. “Ik weet echt niet hoe ik dit kan oplossen.”
Oma klopte hem zachtjes op de schouder. Ze vroeg aan Ronny's matrozen om de bundel kledingstukken aan grote touwen vast te maken.
“Trek nu zo hard jullie kunnen!” riep oma.
De matrozen trokken met alle macht aan de touwen. De grote lap van broeken en piratenhemden ging omhoog langs de mast … en het schip bewoog!
“Wat slim!” riep Ronny uit, “Oma, jij hebt de kledingstukken aan elkaar genaaid tot één groot zeil!” Oma glimlachte. Het schip kwam zachtjes los uit het zand, en vaarde naar het diepere water.
Ronny was gered.
“Oma, hoe kan ik je bedanken?” vroeg Ronny blij.
“Geef al mijn matrozen maar een lekker warme kop chocolademelk” zei oma, “want ze staan al een halfuur in hun blootje en ze krijgen het koud.”
Dennis kuste oma op haar wang. “Jij bent de coolste oma van de wereld!” zei hij.