Procrastinatie

26 jan. 2020 · 6 keer gelezen · 0 keer geliket

ik trek de veter van mijn schoen aan
rond het tweede oog
aan de rechterzijde

zit het al weken flink gerafeld,
staat het bijna op scheuren.

onder loshangende bruine draadjes
ligt een glanzende streng bloot

een slagader van zwarte drop die
in zorgwekkende toestand verkeert

scheurtjes van een
reactorvat vertoond.

ik hou hem in de gaten,
trek voorzichtig aan, en denk:

nu niet. nu niet knappen. je bent 
er toch niet zo slecht aan toe

als je er uitziet?
het komt ongelegen

nu.

later, later
mag je afbreken.

ik denk wel dat het nog gaat
je bent nog sterk genoeg

je gaat nog wel even mee
voor ik eindjes aan elkaar moet knopen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

26 jan. 2020 · 6 keer gelezen · 0 keer geliket