Ondanks het gemor
Het gemoer
Kruip ik omhoog en ontdek de restanten die geen zijn.
Kan een mens nog dieper vallen dan de leegte binnenin.
De ziel die smeekt om wat diepgang.
Verloren gegaan in het gefluister wat niemand wil aanhoren.
Kijken en bekeken worden
Tovert de hoogte weg die een mens wil aanschouwen.
Alleen het plebs ruikt de rozenblaadjes verspreid op de kiezels.
Stank stijgt en dringt zo diep door dat de put vergeet.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.