Oke, ik moet mezelf kalmeren. Voorbereiden op een teleurstelling of zorgen dat ik niets verwacht. Hij zou me dit weekend nog zien, had hij subtiel gezegd. Daarom stelde hij gisterenavond voor om me naar huis te brengen van de jeugdbeweging, maar mijn activiteit was al gedaan toen de zijne pas begon. Ik liet hem dus weten dat dat niet ging maar dat hij achteraf altijd welkom was. Sindsdien, geen antwoord. Ik weet dat hij nog wat voor school moet doen en vanavond naar Leuven moet vertrekken maar ik wil hem zo graag zien. Het heeft niet te maken met mij als hij niet komt, dat weet ik. Maar ik zal wel teleurgesteld zijn. En daar heb ik geen zin in. Nog een kusje straks, me even vastpakken. Alsjeblieft?
Het is natuurlijk 10 minuten rijden, en dan moet hij nog terug ook dus ik weet dat het moeilijk wordt. Dus wat moet ik antwoorden als het niet gaat? Dat ik het wel snap, dat het geen probleem is? Ik snap het, maar het is wel een probleem. Ik ga hem missen, alweer. Ik haat mensen missen. En hem missen nog het meest. Tja, het zal niet anders gaan. Het spijt me dat ik hier weer zit te zagen over onbelangrijke dingen, ik doe het gewoon liever hier dan tegen mijn vriendinnen. Daar zaag ik al genoeg tegen.