Ik weet dat het oneerlijk,
ik geloof je.
Er zijn regels, er zijn wetten
en die roven
heel veel tijd en energie,
ik weet niet of ik het einde zie
van deze puinhoop, deze berg stront.
Ik beloof je...
wat?...
dat er ooit een eind aan komt?
dat na regen nu de zon?
En dat terwijl het leed
genetisch gemanipuleerd?
Wordt het dan weer beter?
Je bent een verouderde pc
die haar virus zelf genereert,
een Achillespees met een ingebouwde speer,
een boemerangkomeet,
een masochist zonder weet.
Je schopt keet, je gaat te keer
en je sleept iedereen weer mee.
Je kiest je vijanden zorgvuldig,
self-fulfilling onheilsprofeet.
En het wordt je te heet
aan het eind van de meet,
maar je voeten vastgekleefd
met van die wondertape.
Het is om zeep.
Tenzij je hier in open zee
de reddingsboei een kans wil geven.
Zou jij je redding een kans willen geven?