regen valt op het dak.
natte vogels bewegen niet,
hun kopje zit in hun verendek weggedoken.
de wind fluit nu in de bomen.
binnenshuis vallen onze zuchten,
zoals het water buiten,
in stromen neer, houden we onze ogen
half gesloten om beter te kunnen zien,
maar er is niets meer dan er is;
als ik het zwijgen
ongeduldig wil breken met een kuch,
dan breekt er niets,
dan is de kuch slechts een kuch.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.