We zwermen
ademen één.
Op stoffige grond, stampen we
het laatste rijmen van de dag mee.
Uniform ritmisch de handen klappen.
maar na de wandel, de lange loop
lachen we rijen tanden bloot
en danken, dansbaar.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
20 jun 2016
· 5 keer gelezen
· 0 keer geliket