mijn ritme verlangt
om je die ene roos te schenken
maar die als onkruid achtergelaten zou worden
jouw ritme hindert
door je drang naar roesdoornen
die je dagelijks prikken
mijn ritme poogt
met gevlochten woorden
de rode vlekken op je huid te helen
jouw ritme vertraagt
wanneer de slaap je inkapselt
en de drugsklodders van je afdruipen
ons ritme sterft
waarna de woorden wegkruipen
in een overwoekerende stilte