Het roemrijk verleden is als een waas
Gehuld in zwijgen
Vermomd door de taal van liefde
Nooit meer dan een kinderlied
Gespleten
Geduwd
Gekraakt in alle voegen
Tot het niet barst
Kijk vooruit zeggen ze
De hoop des tijds zal de dapperen vereren
Het verminken moet je er maar bij nemen
loving
Liefs,
Lief
Geduld dat wacht op het ultieme genot
Wacht maar
Tot je in de zijlijn vergaat van honger
En omkomt van dorst
Tranen te over
Maar geen laven meer te vinden
Die is vertrokken
Geoogst in de winter, veel te laat
Waar kom jij nog mee af…
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.