Edmund hoogharten opende met veel moeite zijn ogen. Zijn hoofd bonsde,elke vezel in z'n lijf deed pijn. hij krabelde overeind en keek de kamer rond: overal stonden lege glazen, de geur van verschaald bier en wijn werd hem bijna teveel. In een hoek zag hij iets liggen :een paar schoenen. Zeg dat het niet waar is hé, deze keer kom ik je schoenen niet terug brengen! dacht hij. Net op dat moment waaide het gordijn op en zag hij haar gezicht, werd lijkbleek: 'Annita!' riep hij. Geen reactie.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
13 feb 2025
· 1 keer gelezen
· 1 keer geliket