Het is enkel nog wachten op de Grote Concentrische Versnelling..
Ignace verrast ons steeds, hij slaat soms met de waarheid, schenkt de wanhoop zijn berusting.
Iemand heeft deze nacht de maan volgegoten met een witte schijn en romantische clichés.
U bent gewaarschuwd. Doe niet mee aan dat gelul. U maakt zich compleet belachelijk, zult nooit kunnen toetreden tot Ons Gezelschap, ook al komt U hier elke dan aan frikandellen zuigen.
Wij zullen niet lachen, niet omkijken, niet juichen en waag het niet om op dat ene vrije stoeltje te komen zitten.
Dit is geen tafeltje voor ellendige gedachten die nooit uit hun doos geraken.
Rot op als U slechts driedimensioneel bent, of misschien erger nog, een platvloerse tweedimensionele ploert die land, de aarde, zand noch klei kan overstijgen.
Raymond Kinnemans uit dat Groene Woud mag het ook vergeten. We zullen hem niet uit zijn klei komen trekken. Zakt men weg, dan is het eigen schuld dikke bult.
Intussen is hij daarmee bezig in zijn schulp. Ignace is de Schepper van de Andere Concentrische Ruimte.
Onze drie dimensies bestaan immers binnen een andere vierdimensionele ruimte.
Die vierde dimensie is een Concentrische Kracht.
Wie het tegendeel niet bewijzen kan, moet dit als een mogelijkheid aanvaarden!
Trouwens, om deze wereldse klotenboel te stoppen, is dit de Grote Uitweg en zij die geloven in de komst van redders, toen nu en nooit... wel, die zijn eraan voor de moeite!
Wij van Ons Gezelschap walgen van dergelijke dogmatische prietpraat. Het is slechts stijfheid in te starre geesten en ach... Ignace beseft dat wel, die gedachte aan een Concentrische Circulaire Ruimte is slechts een natte droom voor wie meer dan genoeg heeft van deze mensheid met al zijn wreed- en kleingeestigheden.
Toch, zegt Ignace, ik kan het voelen. Die andere vierdimensionele ruimte rond de ons stelsel begint te krimpen.
De kern van ons Ding, dat molledomme mensen Aarde noemen, begint het te voelen in haar Grote Middellandse Scheur.
Vulkanen die al eeuwen sliepen staan op springen. De concentrische druk neemt. De Napolitanen en Santorinezen zouden beter vluchten.
Zij komt straks, de Grote Versnelling van de Concentrische Kracht en de boel spat eindelijk uiteen om dan te verdwijnen in het Oog van de Naald.
Applaus aan ons tafeltje en we zeiden het eergisteren nog.
Voor ellende, rottigheid en schijnvooruitgang is er een oplossing. Men moet slechts durven ervan te dromen.
In de tussentijd aanschouwen wij dat mank gedoe en scheve heisa. Wij zuipen Mort Subite. Wij kruipen nooit. Dat is voor degenen die zich laten kwellen, nederslaan door angst en dwang, die Zieke Mensheid in zich draagt.
uit de reeks 'Ignace Somers'