Zij had alles
op een rijtje.
Geen ambitie,
maar rustige wensen.
Die dingen.
Huisje, tuintje, kindje
en misschien een hond
als het met de goudvis goed was gegaan.
Uit bed komen en samen zwijgen
om - puur uit liefde - elkaar
niet te storen in't humeur.
Dagelijkse dromen.
Hoe zij het zag.
Elke dag de ochtendspits,
de radio met de liedjes en de praters,
het gemis op tijd en stond,
het weerzien na het werk,
de kus en de knuffel en de
"Hoe was je dag?"
tot die ooit obligaat zou worden
en ongemerkt zou overgaan
in het avondeten,
maar nooit betekenisloos zou zijn.
Lekker eten.
Niet te veel, maar zeker niet te weinig.
En elk jaar één reis, in de zomervakantie,
hoogseizoen omdat het moest.
All inclusive. Minimum vier sterren. Warm land.
Samen oud worden.
Samen leven
tot ook dat weer obligaat zou worden
en ongemerkt zou overgaan
in het sterven,
maar nooit betekenisloos zou zijn.