Het cliché van de ochtendstond en de mengeling van dat goud en Aquafresh in mijn mond is waar.
Ik hou van het zien en voelen van een omgeving die wakker wordt.
Hier dicht aan zee in Bretagne is vroeg opstaan een must.
In Finistère ligt het vol met kleine eilandjes.
Onze planning vandaag is om op avontuur te gaan naar de twee eilandjes voor onze Plage Iilia.
Deze morgen worden we allebei aangetrokken door het getij van de zee.
Welke schatten blijven er niet liggen als het water zich terugtrekt en het strand breed is?
Het zeewier ligt er bij als 1 groot gazon.
Schelpen liggen er voor het rapen en heel wat krabben hebben het niet overleefd.
Een luxe ontbijt voor de meeuwen.
Zeepieren laten met massa's hun sporen na en in de verte hoor je de tractor heen en weer rijden om de oesters binnen te halen.
Deze ongerepte natuur is zo mooi en ruikt heerlijk!
Gewapend met onze verrekijker en Google Lens (We zijn van die moderne ontdekkingsreizigers) stappen we verder naar de eilandjes.
De vegetatie aldaar is enorm en uniek.
Google Lens komt hier goed van pas.
We leren namen als Scabiosa, Zandblauwtje, de Lotus Corniculatus, de zeewinde en Manoor kennen.
Leuke namen met krachtige betekenissen.
Op Île Wrac'h staat een vuurtoren uit 1845 waar er een oude muur met poort rond gebouwd is.
Ik waan mij in een boek van de vijf, op Treasure Island.
Het andere eiland met de naam Lec'h Wenn geeft mij dan het gevoel in het oude Ierland te zijn van 1900.
Op dit piepkleine stukje land staat een vervallen huisje die zo kan meedingen als filmlocatie.
De vloed komt vlugger opzetten dan je denkt in Bretagne.
En een gedachte flitst door mijn hoofd.. "wat als" we de nacht moeten doorbrengen op Treasure Island?
Alleen al denken aan het drinken van wilde gemberthee of kauwen op de mooie blaadjes van de zeewinde doet ons besluiten om terug te keren naar het vasteland en onze uitstap te beëindigen in onze crêperie om de hoek.
En 't leukste van al is..
Ik word getrakteerd door mijn eigenste Durkinson Crusoe!
God! I love this man!
By NoNaSh