Wie het niet bij een door niemand te lezen dagboek kan houden, is een pretentieuze pierlewiet.
Wie het niet kan houden bij een door niemand te lezen dagboek, is een pretentieuze pierkewiet.
Daarenoven. Alles speelt zich blijkbaar af in een frietkot, in een bos of op een kerkhof.
Het luchtledige zou nog origineler zijn.
Vrienden nemen geen blad voor de mond en zeggen waar het op staat.
Ignace is zo iemand. Hij is zoals het weer. Zonnig of triest en onbeïnvloedbaar.
Dat stelt mij gerust. Het is ook nooit echt nodig om ergens over te praten en het wordt nooit verwacht dat ergens op gereageerd wordt.
De zinloze analyses die Ignace aan de lopende band maakt, neem ik er graag bij.
Het gemiddelde aantal lezers van al hetgeen je ergens op een website voor wannabe writers dumpte, bedraagt 0,413.
Als iemand daar iets van leest, zo zegt mij Ignace, dan is dat dus niet eens met één volledig oog.
Ignace is desalniettemin fier op mij.
Er is nog geen enkele boom gekapt om waarop die lulkoek te lezen zijn, zelfs niet voor mijn houten dagboek.
Hij heeft zelfs navraag gedaan bij den Ebes en kan mij geruststellen.
Er is ook geen enkele boom gekapt om met houtschilfers een centrale te stoken die stroom zou hebben voorzien voor het opladen van een digitaal schrijfding of om de server in leven te houden die mijn gezwans slikt.
Ik trek mij niet veel aan van zijn oprechte uitlatingen. Het houdt me klein, is een gedachte waarmee Alfred altijd moet lachen.
Meer hebben wij, de clan van Ignace, niet nodig. Dat gevoel om altijd welkom te zijn in deze frituur, het is een ervaring die elke kerk benijdt.
Die batimenten zijn trouwens meestal potdicht en vrij kan men zich daar niet voelen.
Daar wordt verondersteld dat men simpelweg slikt wat daar verkondigd wordt.
Ignace weet als 'kroongetuige in wandaden' alles daarover.
Ook over die knapen die daar in een biechtkotje of sacristie iets anders moesten slikken, something far more sticky.
Dat er een inquisitie zak komen voor die veelplegers, dar zit er niet in.
Hun voorraad tapijten waaronder alles geveegd wordt, is nog zeer groot!
Het is nochtans hoog tijd!
Hier in onze frituur voor een volgende Mort Subite.
Buiten lachen ze gelukkig wel, de bomen. Sommige een beetje grijs omdat zij de helft van hun takken verloren aan de wrede tuiniers van de mensheid.
Vrachtwagens wilden passeren en hangende kabelse moesten vrijwaard worden.
Intussen zinkt Ignace weer weg in gedachten. Zijn zotte kop wil weten wat er allemaal door die telefoonkabels stroomt, welke gedachten, gegevens, larie en apekool.
Apekool!, zegt hij, Dat is dan een onderschatting van het aantal apen en een overschatting van de inhoud.
uit de reeks 'Duivelsverzen'