Een vlinder
fladdert voorbij,
geruisloos bijna,
langs bloesemblaadjes
en wiegende grassen,
over kleurrijke,
doorheen
dorre gewassen,
landt stilletjes
op de schrale aarde,
angstig en klein,
gebarsten, gebroken,
verdoken
onder de schim
van mijn zijn,
tot hij zacht
de vleugels spreidt,
eerst langzaam,
aarzelend, weifelend,
dan wijd,
en de zon
zijn pracht belicht,
de barsten,
door warmte omarmd,
oplicht,
en slechts nog
de schaduw
van de vlinder
nazindert.
#nieuwelentenieuwbegin