Sabine M.

Gebruikersnaam Sabine M.

Poëzie

Teksten

Eindperron

Dagen denderen dromen voorbij de tijd  die ijzig schrijdt; ‘t eindperron loopt  vol verwachting voor  de nakende reis naar een jaar waar  in ied’re rit minstens  één adempauze huist en een dosis zachte, zalvende rust  de razende ratrace  dwars doorkruist; stil fluistert de tijd nieuwe dromen hardop onderweg naar  de volgende stop.  #nieuwjaar

Sabine M.
8 2

Krokus

hoogmoedig sterk strekt een prille krokus de nek - de winter vertrekt  

Sabine M.
27 1

Route naar je hart

Slaat straks weer de klok twaalfmaal, volg dan vooral je eigen verhaal. In 't schijnsel van 't middernachtlicht meandert de weg die voor je ligt. Het is geen eind noch nieuwe start, louter de route naar je hart. Doolde je gister langs donk're paden, durf daags dan door hoop te waden.  Mijmer maar over 't vergane jaar, doch ga ook vooruit en maak je reis waar.   #nieuwjaar

Sabine M.
18 1

Mezelf

Als ik mezelf niet was en door de ogen van 'n ander de wereld zou gadeslaan, zou ik zoveel meer moois zien en sterker in 't leven staan. Ik zou de donkergrijze wolk die alle kleuren doet vervagen met één ademteug wegblazen en meer lasten kunnen dragen. Veel vaker zou ik pauzes nemen, minder jagen, draven, razen, rustiger m'n kalmte bewaren en me oneindig meer verbazen. Als ik door de ogen van 'n ander m'n eigen leven zou gadeslaan zou ik zien dat 'k mezelf zijn mag en nooit eerder zo sterk heb gestaan. Ik zou alle kleuren voelen die me steunen en omringen, trots in de spiegel kijken en hoopvol durven zingen dat ik mezelf ben. 

Sabine M.
22 2

Solo

Ooit trek ik solo overzee, laat ik de boel voor wat ie is, start ik opnieuw in ’t buitenland een leven zonder ergernis.

Sabine M.
11 1

Spiegel

oneindig meer weegt smart wanneer je 't in de spiegel van je hart intens weerkaatsen ziet

Sabine M.
15 2

Buitenbeentje

Als kind al was ik een buitenbeentje, zo eentje dat met het hoofd in de wolken zweefde, en nu ik groot ben, tot ieders jolijt, ben ik nog steeds het noorden in al m’n dromen kwijt.

Sabine M.
25 2

Buiten

buiten is waar mijn binnenste bloeit

Sabine M.
24 1

Stilte

Als de dag niet meer lacht en de nacht op je wacht, je roepen, tieren, schreeuwen wil, maar slechts heel zacht nog fluisteren kan, kil, niemand die je hoort, woorden gesmoord, het wordt donker, het wordt nacht, het wordt stil.   #WorldSuicidePreventionDay

Sabine M.
27 3

Heimwee

Konden we maar even terug in de tijd gezellig samen knuffelen.  

Sabine M.
13 1

Authenticiteit

Soms heb ik vertrouwen, geef ik mezelf bloot, durf ik écht te zijn en voel ik me heel groot. Maar hoe authentiek ook ik m'n eigen leven leid, het schrikt nu en dan af hoezeer ik mezelf smijt. Helaas voel ik me dan erg nietig, klein en leeg, en wou ik dat ik niet altijd alleen maar zweeg. Maar 't vreet zo'n energie ieder woord te wikken en alle eerlijkheid in te moeten slikken. Dus blijf ik immer streven naar oprechte openheid, want 't is een ware zegen: authenticiteit.

Sabine M.
27 3

Schipbreuk

op de kalme hei varen beladen schepen schipbreuk in mul zand  #haiku

Sabine M.
21 1

Spoor

stopt je wereld met draaien draai dan zelf nog even door voor je 't goed en wel beseft zit je weer op 't juiste spoor

Sabine M.
16 3

Geborgen

Dwalend in de nacht struin ik door het bos, gedachten stromen, kabbelen zacht. Zoekend naar m'n stem fluister ik in de wind, de bomen ruisen, luisteren stil. Wachtend op de zon droom ik van morgen, sterren twinkelen, fonkelen fel. Rakend aan m'n hart voel ik me geborgen, kalmte daalt neder, een nieuwe start. 

Sabine M.
21 2

Stroom

Wat te betrachten om de eindeloze stroom gedachten die vloeit in menig nachten te verzachten?

Sabine M.
34 3

Klaar

Ik schrijf om te voelen, voel om te schrijven, vurig hopend dat m'n pennenvloeisels zouden beklijven.  Een onzeker bestaan dat gaandeweg verdooft, daar woorden soms enkel in m'n warrige hoofd worden geloofd.  En toch pen ik verder over wat m'n hart voelt en schrijf ik naarstig neer waar m'n onrust op stoelt en doelt.  Eens komt er klaarheid in de wazige brij; zekerder dan ooit kruipt de ware zelf geheid dichterbij.

Sabine M.
34 2

Lees(ca)dans

Iedere ochtend met hongerige glans walsen tientallen ogen in wiegende cadans langs punten, komma’s en letters die springen, over woorden die zachte melodieën zingen, elkeen met een eigen boek genesteld in 'n and're hoek, regel na regel, zin na zin, blad na blad, dag na dag danst ieder kind een uniek verhaal, doch allen tezamen in eenzelfde taal.    (deelname wedstrijd '(ont)LEZEN' (Vermeylenfonds))

Sabine M.
38 1

Voor altijd

En plots stopt de tijd, een milliseconde, eindeloze nacht, voor altijd ... Het had zomaar een van onze jongens kunnen zijn, of een vriendje uit de straat; zo ondraaglijk dichtbij is de pijn van een kind dat ons verlaat. Machteloos voelen wij mee, de schok surreëel, het leed te immens om alleen te dragen, te hartverscheurend intens. Voor altijd elf in menig verhalen zal nu je ster stralen, hoog daar vanboven, ver weg bij ons vandaan, toch meer dan ooit nabij, als beschermengel aan je zusjes' zij. Slaap zacht, lieve Jack, voor altijd.   #voorjack

Sabine M.
44 2

Mist

Als ik je vraag om zacht te praten, me in stilte te laten, rustig aan te doen, en jij rolt met je ogen, werpt me grijnzend van ver een zoen, dan doe je me pijn, alsof ik overdrijf.  Maar luister naar me, alsjeblief, ik alleen kan voelen wat er speelt in mijn hoofd en lijf.  Laat wat ik je vraag rijpen en probeer me te begrijpen.  En als je wilt dat ik je weer in m’n hart zou laten kijken, wacht dan tot ik ben bedaard, tot de mist is opgeklaard, en ik stilaan opnieuw naar jou zal reiken.    (naar het gedicht 'Als ik je vraag naar mij te luisteren' van Leo Buscaglia)

Sabine M.
34 2

Sereen

Vredig, het hoofd ledig. Stille zucht die de geest verlucht, soms nog beducht, doch niet langer vlucht. Kalm, zonder nagalm. Warm licht dat de ziel oplicht, langzaam zwicht 't verdoken gewicht.  Bedaard, kluwen ontwaard. Zachte rust die het hart sust, 't brandend lijf blust, voorzichtig wakker kust.  Sereen, door de storm heen. 

Sabine M.
24 2

Schaduw

Een vlinder fladdert voorbij, geruisloos bijna, langs bloesemblaadjes en wiegende grassen, over kleurrijke, doorheen dorre gewassen, landt stilletjes op de schrale aarde, angstig en klein, gebarsten, gebroken, verdoken onder de schim van mijn zijn, tot hij zacht de vleugels spreidt, eerst langzaam,  aarzelend, weifelend, dan wijd, en de zon zijn pracht belicht, de barsten,  door warmte omarmd, oplicht, en slechts nog de schaduw van de vlinder nazindert.    #nieuwelentenieuwbegin

Sabine M.
23 1

Basta

Vroeg in de ochtend priemt een zonnestraal zacht door het raam, het spiegelend glas weerkaatst een laatste gloed van de maan.  Wolken wit, bruin en zwart versmelten tot de eerste troost van de dag, in het hart nog de smart van een te korte nacht.  Een kreunende zucht klinkt luid en overstemt als een echo het geluid van razend verkeer, tot plots het besef: ik wil dit niet meer! Niet meer iedere dag razen en rennen, slechts nog een schim van mezelf herkennen, zwoegen en zweten en zwichten, voorbijlopen aan zovele gezichten, elke spiegelende reflectie ontwijken, doelen en dromen en hoop indijken, verlamd door angst en smart en pijn, te goed te sterk te hard willen zijn... BASTA!

Sabine M.
13 2

Kracht

Kijk je in de spiegel en geloof je 't even niet? Weet dan dat elk ander mens jou wél in je pracht ziet.  Sla jezelf op de borst, geef 'n schouderklop nu en dan, vertrouw oprecht op je kracht, wees maar zeker dat je 't kan.  Laat je nooit ontmoedigen, sta achter álles wat je doet, want zal 'k je eens wat zeggen? Je doet het geweldig goed!    #complimentendag

Sabine M.
34 2

Rust

rust is 't (h)eerlijke zijn zonder doelgericht streven naar meer zin in 't leven

Sabine M.
16 2

Veilige haven

Liefde is als een dekentje dat je knus omarmt, een tedere knipoog die je hart verwarmt, een baken van hoop  op woelige dagen, het antwoord op ontelbare vragen, de zon die wolken doet opklaren, een veilige haven doorheen vele jaren, dromen delen, levens verweven, maar ook elkaar ruimte geven,  geduld opbrengen keer op keer, samen zijn zonder meer.   #valentijn

Sabine M.
33 3

Kinderhart

Jij was midden dertig, ik amper vijf.  Genadeloos woekerde ’t in je lijf.  Ik besefte ’t niet, tot die ene dag dat ik dwars door alle onschuld de bitterharde realiteit zag.  Ik had je lief, maar jij ging heen, en een stukje kind verdween.  Een leven zonder jou ging door, al geloof ik soms oprecht dat ik je stem in de golven hoor.  Voor altijd staat op m’n netvlies gebrand hoe we samen schelpjes raapten in ’t zand.  Mijmerend op ’t eindeloze strand word ik soms nog door tranen overmand.  Hoewel al lang geen kleuter meer doet vaak m’n kinderhart nog zeer.  Vijf jaar ouder nu dan jij ooit zal zijn, want kanker kreeg je klein.    #wereldkankerdag

Sabine M.
49 4

Hechting

Liefdevol samen ademhalen.  Warmte en rust is al wat rest.  Gehecht.    #elfje

Sabine M.
12 3

Essentie

Het is een aparte stiel: binnenkijken in mijn eigenste ziel en in woorden beschrijven welke gevoelens me beklijven, zin na zin na zin na zin na zin over hoop, verlies en gewin, hersenspinsels en gedachten over mooie dagen en donkere nachten, letters en klanken  rijmend uit een pen komend tot de essentie van wie ik ben. 

Sabine M.
12 2

Morgen

reikend naar morgen in warmte geborgen

Sabine M.
20 2

Onderweg

onderweg naar je doel schuilt het mooiste gevoel

Sabine M.
31 3

Exodus

Ware het niet voor de stille sluimer der wanen, ik had de sirene in m’n hoofd lang geleden al gedoofd.  Als een murene met schrikbarende look, grijnzend om iedere hoek sluipt ze stiekem voort.  Ik hoor haar gillen, voel elke vezel trillen, chaos en terror binnenin, de rede te lang verstoord. Maar net voor de waanzin losgeslagen toeslaat, en de schelle sirene me nooit meer verlaat, smoor ik haar stem.  Voor een exodus der wanen is het nimmer te laat.

Sabine M.
11 3

Vergeten

Hoe graag ook je zou vergeten heel even niet meer weten hoe het begon dat wat is ooit kon zijn luchtig als de wind onschuldig als een kind in het spel.  Helaas het ís er wel, 't vreet aan je deert en verteert je telkens opnieuw keert het weer ongenadig en het doet zo’n zeer.

Sabine M.
18 3

Onbevreesd

Als straks het oude jaar de poorten voorgoed sluit, torenklokken luid de klepels slaan, echoënd de nagalm der waan, laat dan alle ballast rusten, doe de deur der demonen dicht, gun jezelf een reine ziel, open je hart voor hoop en licht, stap het nieuwe onbevreesd tegemoet, heb vertrouwen, inspiratie en moed.

Sabine M.
20 4

Winterzon

Warme winterzon, werp je gloed, verlicht kortstondig het gemoed.  Laat de wind ruisen in haar en hoofd, gedachten die bruisen stilletjes verdoofd.  Ontwar de knoop in maag en buik, sprankeltje hoop dat stilaan ontluikt.  Zachte winterster, schijn je straal, verlicht van ver alle pijn en kwaal.    (deelname wedstrijd 'UNIK POWETIK!' (Buurthuis Unik))

Sabine M.
13 2

Opleiding

  • master vertalen Nederlands/Engels/Spaans
  • manama communicatiewetenschappen
  • postgraduaat hoogbegaafdheid

Publicaties

Prijzen

  • Gedichtenwedstrijd Ministerie van Liefde en Waardering (eerste plaats)