Schizofrenie

Schizofrenie

schizofrenie

schizofrenie

schizofrenie

Een ziekte is net zoals een naam, pas als je het vaak genoeg schrijft, raak je er aan gewend. 

Of misschien ook niet. Misschien raak je er wel nooit gewend aan. Misschien zeul je het voor altijd mee. 
Over alle bobbels in de weg.
Langs elk obstakel, van elke helling.

Een ziekte is iets wat niet iedereen ziet, maar als het hun opvalt, zien ze enkel dat.

Mensen kijken naar me alsof ik (al) dood ben. Ze vragen aan mama of het te genezen is en of het niet vreselijk moeilijk is om "zo’n kind" op te voeden. 

Ik ben “zo’n kind”.
Ik ben een last.
Ik ben mama’s last.
Die ze mee moet zeulen over de bobbels in de weg.
Langs elk obstakel, van elke helling 

Ze zien me als “het zieke meisje” en mama als “de moeder van het zieke meisje”. 

SCHIZOFRENIE

12 letters;
een veel te lang en moeilijk woord, voor een nog veel moeilijkere ziekte.
Als mama erover verteld, zegt ze dat ik ‘een syndroom’ heb. Of een “psychosegevoeligheidsstoornis”. 
Want vanaf het moment dat iets een echte naam krijgt, klinkt het eng. Dan ben ik echt ziek. Dan is er geen uitweg meer. Ik heb mama nog nooit tegen iemand horen zeggen “ze heeft Schizofrenie”. 

Misschien is ze er bang voor. 
Misschien is ze bang voor de ziekte, voor mij.
Misschien ben ik er ook wel bang voor.