schommel
het is nog niet koud
genoeg om naar binnen te gaan
je tenen raken het zand boven je
draai je een vlecht in de touwen
je legt je handen op je ogen
ziet door de spleten de huizen
troebel worden roestige schilfers
vallen als smeulend as tussen de bloemen
je roert je niet je slaat enkel gade
je tenen raken het zand al lang niet meer
moeder roept en je hoort haar zingen
vraagt je af waarom het is nog lang
niet koud genoeg