Zij is de dochter van de sterren
en verlegt de loop van haar stroom onzichtbaar
zij was hier al voor
de bizon, de gaffelantilope, de prairiehaas, de coyote
maar zij zal ooit uitdrogen
haar littekens in het landschap zullen verweren met enkel de zon als getuige
tot ook zij uitdooft
een bekend lot, dat al wat leeft en onzichtbaar is, te beurt valt
Er is geen houvast wanneer water naar boven vloeit en vissen paaien in het ijle
de grote beer is het noorden kwijt en draken spuwen vuur uit vertikale
grotten met de blik op oneindig
het is de zwanenzang
van het verstilde
van de bezieling
van onberoerde waterspiegels
je ziet jezelf
maar als je goed kijkt zie je
je moeder en je vader
en hun moeders en vaders
je zit in de boomkruin van een sequoia als een vliegende eekhoorn
en maakt een tijdreis
door de vertakkingen van je stamboom
Jij bent hier al heel lang
waar de rivier vloeide, dronken verschrikkelijke hagedissen tot hun warm bloed
koud werd
en als vissen op het droge kropen organismen uit het dal der duisternis
staarden zich op de zon blind
of hoe een rode reus ooit een witte dwerg wordt tot een zwart gat alles
opslokt als een walvis
doorheen zeeën van tijd horen we de resonantie van hun mantras
hun buik vult zich met een oceaan vol kril en plankton
zij hebben baleinen om te filteren maar wij slikken gulzig en smijten weg
wat onze goedkeuring niet krijgt
Iedere rimpel begint met een druppel zout water tot de blik troebel wordt
monsters onder het bed verbeelden we ons dan als troost voor onze verweesdheid
zo komen we tot de kernen van de zaak
eigenlijk is angst pure levenslust
verlamming oneindig sterven
zelfs de warmtedood van het heelal staat in de sterren geschreven
maar zolang rivieren langer naar zee stromen dan ik leef
hoop ik