Kan mijn vel nog vloeien
kolkend uit de voegen
alles besloten
op het perkament
van eeuwig groeien
zal mijn huid
zich sluiten
voor een zee van leven
zal ik niet
uit de nerven barsten
als vochtige ogen
de matrijs van het verleden
nog eens openen
zal ik dan
van papier worden
op de kantlijn
krioelt het
van ongeboren poëten
of heeft alles
de tweede adem in zich
met de pulp meegroeiend
als een spons twijgen
in een nieuw bestaan
ontginnen van wegen
in de oudste oorden
van het geboorteland
als het proppen
van vergane dichten
en opnieuw beginnen
in de geest van de oorsprong